ما اغلب این دو اصطلاح را به جای هم استفاده میکنیم، اما در واقع هر دو اصطلاح به دو فرآیند متفاوت اشاره میکنند. کوچینگ، ابزاری ارزشمند برای هر رهبر یا مدیراست. این یک فرآیند کلیدی برای الهام بخشیدن به افراد برای انجام تلاشهایی است که ارزش افزوده ایجاد میکنند. در منتورینگ اما پای شخصی با تجربه درمیان است که قرار است شما را راهنمایی کند. در این مقاله از سینرژی، میخواهیم به بررسی مفاهیم این دو اصطلاح و چرایی تفاوت کوچینگ با منتورینگ بپردازیم.
کوچینگ چیست و چه اثری در زندگی ما دارد؟
اولین سؤالی که باید پاسخ داد این است که کوچینگ چیست؟ ما در تیم سینرژی به این ماحصل رسیدهلیم که هدف کوچینگ، باز کردن پتانسیل افراد و استفادهی حداکثری از عملکرد آنهاست. این در مورد اقدامات الهامبخش است که نتایج بهتری را به همراه دارد. از آنجایی که برتری از عادات خوب ناشی میشود، کوچینگ همچنین شامل الهام بخشیدن به افراد، برای ترک عادات منفی و ایجاد عادات مثبت است.
کوچینگ خوب یا بد، مسئله این است!
کوچینگ مؤثر، حول محور الهام بخشیدن به افراد برای حل مشکلات خود میچرخد. این کار با درک اینکه چگونه یک فرد رفتار خود را تنظیم میکند، چه چیزی رفتار او را هدایت میکند و چه چیزی میتواند با مهارتهای خود انجام دهد، شروع میشود. هنگامی که ما این جنبه های شخصیت فرد را درک کردیم، میتوانیم موقعیتهایی را ایجاد کنیم که انگیزههای مستمر و موثر به وجود بیاید. علاوه بر این، کوچینگ باید یک فرآیند مستمر باشد.
درست مانند عادتهایی که میخواهیم در مسیر عصبی مغزمان ایجاد کنیم، باید کوچینگ را هم به یک فرآیند منظم تبدیل نماییم. اگر فقط در مواقعی که مشکلی وجود دارد، جلسات کوچینگ داشته باشیم، رشتهی تنظیم رفتارمان گسسته خواهد شد. کوچینگ واقعی صرفنظر از اینکه فرد در حال پیروز شدن یا شکست خوردن است، و در خلال ماهیت زندگی اتفاق میافتد.
منتورینگ و ویژگیهایش؛ چقدر به منتورینگ نیاز داریم؟
منتورینگ یک رابطهی بین فردی بر پایهی حمایت، گفتگو و یادگیری است که در آن یک فرد با تجربه (مربی) تخصص و دانشی را که به دست آورده، سرمایهگذاری میکند تا پیشرفت فرد دیگری (پروتژ) را که دارای مهارتهای فردی و اهداف حرفهای است، ارتقا دهد. منتورینگ اغلب در مورد انتقال تجربیات است. مربیان از زمینهی شخصی برای کمک به مراجعان استفاده میکنند تا با مراجع به این فرآیندها برسند؟ چگونه یک مشکل را حل کنند، چگونه عادتها و زوایای دید خود به چالشها و مسائل را تغییر دهند و غیره. حالا میخواهیم بدانیم منتورینگ چه تفاوتی با کوچینگ دارد؟
بیشتر بخوانید: کوچینگ فردی چگونه از ما شخصیتی جدید میسازد؟
فرق منتورینگ و کوچینگ چیست؟
منتورینگ و کوچینگ دو رویکردی هستند که در رشد مهارتهای فردی مهم هستند. با این حال، آنها دو رویکرد متمایز برای توسعه هستند که برای اهداف و مواضع خاص مورد استفاده قرار میگیرند. در نگاه کلی کاربرد این دو را در تقسیم بندی زیر میتوان مشاهده کرد:
موضوع کوچینگ منتورینگ
دوره زمانی این رابطه به احتمال کوتاه مدت (تا 6 ماه یا 1 سال) با یک نتیجهی خاص در ذهن است. با این حال، برخی از روابط مربیگری بسته به اهداف به دست آمده، میتوانند طولانیتر ادامه داشته باشند. رابطه طولانیمدتتر است، یک یا دو سال طول می کشد و حتی بیشتر.
تمرکز کوچینگ بیشتر مبتنی بر عملکرد است و برای بهبود عملکرد حرفه ای در حین زندگی طراحی شده است. منتورینگ بیشتر مبتنی بر توسعه است، نه تنها به عملکرد شغلی فعلی حرفهای نگاه میکند، بلکه فراتر از آن، رویکردی جامع تر برای توسعهی شغلی و فردی دارد.
ساختار به طور سنتی ساختار کوچینگ با جلسات منظم برنامهریزی شده، مانند هفتگی، دو هفتهای یا ماهانه. به طور کلی جلسات غیررسمیتر هستند و بر اساس نیاز مورد نیاز مراجع، تنظیم میشوند.
تجربه و تخصص مربیان به دلیل تخصص خود در زمینهی خاصی استخدام میشوند، حوزهای که مربی تمایل به ایجاد بهبود در آن دارد. مثالها: مهارتهای ارائه، رهبری، ارتباطات بین فردی، فروش. در برنامههای منتورینگ سازمان، منتورها در یک زمینهی خاص دارای مهارت ارشد و تخصص بیشتری نسبت به منتیها هستند. منتی از تجربهی مربی یاد میگیرد و از آن الهام میگیرد.
دستور جلسه دستور کار کوچینگ توسط مربی و مراجعه کننده، به طور مشترک ایجاد میشود تا نیازهای خاص برآورده شود. دستور کار منتورینگ توسط مراجعهکننده تعیین میشود. مربی از آن دستور کار حمایت میکند.
سوال کردن پرسیدن سوالات قدرتمند و تفکر برانگیز ابزار برتر مربی است که به مربی کمک میکند تا تصمیمات مهمی بگیرد، تغییرات رفتاری را تشخیص دهد و اقدام کند. در رابطهی منتورینگ، مربی بیشتر احتمال دارد که سوالات بیشتری بپرسد و از تخصص حرفهای خود استفاده کند
نتیجه نتیجه یک قرارداد کوچینگ مشخص و قابل اندازهگیری است و نشانههایی از بهبود یا تغییر مثبت در حوزهی عملکرد مورد نظر را نشان میدهد. نتیجهی یک رابطهی مربیگری میتواند در طول زمان تغییر کند. علاقهی کمتری به نتایج خاص و قابل اندازهگیری یا تغییر رفتار وجود دارد و علاقه، بیشتر به سمت رشد کلی است.
نگاه کلی به فرق منتورینگ و کوچینگ
به طور خلاصه، منتورینگ میتواند به این معنا باشد که به کسی نشان میدهیم چه کاری را چگونه انجام دهد. برعکس، کوچینگ بر این نکته تاکید دارد که به کسی نشان دهد چرا باید کاری را خودش انجام دهد. در مسیر کوچینگ آنها میآموزند، اختیار امور را در دستان خود بگیرند. درک ماهیت واقعی کوچینگ به ما اجازه میدهد تا فردی توانمند و الهامبخش باشیم.
جمع بندی
هیچ ترازو و تضمینی برای سنجش کیفیت و ارزشگذاری این دو فرآیند با هم، وجود ندارد. به گونهای که در نهایت بتوانیم بگوییم کدام بهتر است. هر کدام از این فرآیندها در جایگاه و موقعیت و چالشهاست که کارکرد پیدا میکنند. اما همواره اهم و مهمهایی وجود دارد که تشخیص استفادهی صحیح هر یک را بسته به نوع موقعیت، مشخص میکند. مثلاً در فرآیند فروش، کوچینگ کاربری اثربخشتری دارد. فروش را در نظر بگیرید؛ ما میتوانیم با استفاده از تجربیات فردی بهعنوان منتور، در فروش راهنمایی بگیریم؛ اما هر کسی در فروش میتواند به شما بگوید که بهترین فروشندگان، سبک شخصی خود را توسعه میدهند. اگر کسی ما را راهنمایی میکند، ممکن است از تجربیات او به عنوان یک راهنما استفاده کنیم و آن مسیرها هیچ سازندگی و ثباتی در فرآیند فروش ما ایجاد نکنند. بدتر از آن، ایجاد موقعیتی است که در آن هر بار که وضعیت تغییر میکند، باز هم سردرگم میمانیم. اما کوچینگ به فروشنده الهام میدهد تا فرآیند فروش مؤثر خود را توسعه دهد. که بسیار موفقتر از وادار کردن او به دنبال کردن راه یک صرفاً راهنماست.
پرسشهای پرتکرار در بارهی فرق کوچینگ و منتورینگ
بزرگترین تفاوت بین کوچینگ و منتورینگ و مشاوره چیست؟
منتورینگ به آینده و پتانسیل نگاه میکند. کوچینگ به زمان حال و چگونگی پیشرفت به وضعیت آینده نگاه میکند و بیشتر بر مهارت تمرکز دارد. مشاوره به گذشته و چگونگی بهبود برای آینده نگاه میکند. فرآیند مشاوره، بخشی از کوچینگ است و کوچینگ بخشی از راهنمایی است.
کدام یک بهتر است؛ منتورینگ یا گوچینگ؟
کوچینگ کلینگرتر و بلندمدتتر است، در حالی که منتورینگ مختصرتر و کوتاهمدت است.
نمونههایی از منتورینگ چیست؟
نمونههایی از منتورینگ فردی شامل بحثهای غیررسمی و هدفمحور بین یک فرد جوان است که به دنبال مشاوره از ارشد خود می گردد. همچنین بحثهایی که در آنها مربی لزوماً ارشد یا حتی همکار او نیست، اما تجربهی بیشتری در کاری خاص و در یک مکان خاص دارد.